Ufuklar(Yahya K.Beyatlı)
UFUKLARRuh ufuksuz yaşamaz.
Dağlar ufkunda mehabet,
Ova ufkuunda huzur ,
Deniz ufkunda teselli duyulur.
Yalnız onlarda bulur ruh ezeli lezzetini.
Bu ufuklar avutur ruhu saatlerce fakat
Bir zaman sonra derinden duyulur yalnızlık.
Ruh arar kendine ruh ufku .
Manevi ufku çok engin ulu peygamberler
-Bahsin üstündedirler onlar-lakin Hayli mesut idiler dünyada ;
Yaşıyorlardı havarileri,ashabıyla;
Ne ufuklar ne güzel ruh imiş onlar !
Yarab! Annemin na'şını gördümdü
Bakıyorken bana sabit ve donuk gözlerle
Acıdan çıldıracaktım.
Aradan elli dokuz yıl geçti.
Ah o sabit bakış el'an yaradır kalbimde.
O yaşarken o semavi,o gülümser gözler
Ne kadar engin ufuklardı bana ;
Teneşir tahtası üstünde o gün ,
Bakmaz olmuştular artık bu bizim dünyaya .
Yaşayan her fani
Yaşayan ruh özler
Her sıkıldıkça arar,
Dar hayatında ya dost ufku ,ya canan ufku.
Yahya Kemal BEYATLI