Ey Hayat(Yılmaz Odabaşı)

EY HAYAT

Yaşam bir ıstaka;

gelir vurur ömrünün çoskusuna.

Hani tutulur dilin,

konuşamazsın...

Tırmandıkça yücelir dağlar.

Sen mağlupsun sen ıssız

ve kalbinde kuşların gömütlüğü;

tutunamazsın!

Eloğlu sevdalardan dem tutar ,

aşk büyütür yıldızlardan ;

senin ise düşlerin yasak ,

dokunamazsın...

Birini sevmişsindir geçen yıllarda .

Açık bir yara gibidir hâlâ.

Hâlâ çok özlersin onu,

ağlayamazsın...

Yolunda köprüler çürür.

Sesin,sessizlik sanki uğultuda.

Savurur hayat kül eyler seni,

doğrulamazsın...

Yapayalnız bir ünlemsin

dünyayı ıslatan şu yağmurlarda.

Her şey çeker ve iter ,

anlatamazsın...

Yaşam bir ıstaka ,

gelir vurur işte ömrünün çoşkusuna.

Sesinde çığlıklar boğulur ama,

bağıramazsın...

Sonra vakt erişir,toprak gülümser sana;

upuzun bir ömrün ortasında

ne hayata ne ölüme

yakışamazsın...

Yazdırmalısın mezar taşına ;

Ey hayat , sen şavkı sularda dolunaysın ,

aslında hiç olmadım bu oyunda

ömrüm beni yok saysın...

Yılmaz ODABAŞI